معرفی فیلم فارست گامپ (Forrest Gump)

فیلم فارست گامپ یکی از بهترین فیلم‌ های انگیزشی تاریخ سینمای جهان است که امروز در بخش فیلم و سریال حامی استارتاپ مورد بررسی قرار میدهیم. تام هنکس بازیگر نقش اول این فیلم، توانست با بازی در این فیلم، نظرات بسیاری را به خود جلب کند. این فیلم در واقع روایت داستان زندگی فردی است به نام فارست گامپ که در زندگی با مشکلات بسیاری روبرو میشود اما هر شکست برای او، به معنی برخواستن و پیروز شدن است. در ادامه خلاصه‌ ای از داستان فیلم و درس‌ هایی که میتوان از این فیلم گرفت را میتوانید مطالعه کنید.

فارست گامپ «Forrest Gump» یکی از بهترین و جذاب‌ ترین فیلم‌ های انگیزشی تاریخ جهان است که در لیست مربوط به مقاله 10 فیلم انگیزشی موفق سینمای جهان جایگاه دوم را به خودش اختصاص داده است. دیدن این فیلم یکی از بهترین کارهایی است که میتوانید در اوقات فراغتتان انجام دهید. با دیدن این فیلم هم لذت میبرید و هم درس‌ ‎های زیادی برای کسب و کار و زندگی فرامیگیرید.

نقد و تحلیل فیلم

در این فیلم مخاطب تنها با سکانس‌ هایی ساده، با انسانی که به سبب مشکلاتش حتی با ساده بودن هم فاصله‌ بسیار دارد همراه میشود تا بدون حتی یک اشاره‌ مستقیم از سوی فیلم‌ساز، مهم‌ ترین درس زندگی را فرا بگیرد و به نگاهی تازه از معنای امیدواری در زندگی دست پیدا کند.

فارست از کودکی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده بود و محبوبه‌ اش جنی نیز، وی را در حالیکه خواب بود ترک کرده بود. در ادامه، فارست به مدت ۳ سال و ۲ ماه و ۱۴ روز و ۱۶ ساعت در ایالت‌ های مختلف آمریکا به دویدن ادامه داد. این موضوع بر اساس یک حقیقت علمی است که افراد مبتلا به اوتیسم، برای فرار از مشکلات خود، علاقه‌ بسیاری به دویدن دارند.

در اوایل فیلم، جایی که شخصیت جنی مشغول پرت کردن تعدادی سنگ به همراه کفش‌ هایش به سمت خانه‌ قدیمی خود است، ناگهان به زمین میخورد. این صحنه به نوعی تداعی‌ کننده‌ نقاشی مشهور جهان کریستینا (Christina’s World) اثر اندرو وایت است.

از همان صحنه‌ ابتدایی فیلم تا لحظه‌ مرگ جنی، فارست همواره تمام دکمه‌ های پیراهن خود را میبندد ولی پس از مرگ جنی، او دکمه‌ یقه‌ خود را باز میکند که این حرکت به نوعی نماد تاثیر سنگین مرگ وی و بروز تغییراتی در شخصیت فارست است. در حالی که فارست بر سر قبر جنی مشغول صحبت کردن است، دسته‌ ای از پرندگان را میبینیم که در حال پرواز کردن هستند. این صحنه در واقع به آرزوی جنی اشاره دارد که از خدا خواسته بود تا او را به پرنده‌ ای تبدیل کرده تا به دوردست‌ ها پرواز کند.

او به طرزی خستگی‌ ناپذیر عمل می‌کند و هرگز نا امید نمی‌شود و آنقدر خوبی و زیبایی زندگی را به جای فریاد زدن، وارد رفتار و لحظه به لحظه‌ زندگی‌ اش می‌کند که بالاخره در جایی از داستان، بغض دائمی جنی نسبت به دنیا هم از بین میرود و او هم به یک زندگی معقول میرسد. اما این تنها موردی نیست که فارست با دویدن به دست آورده بلکه مهم‌ ترین رخداد فیلم، همان جایی رقم میخورد که فارست برای فرار از دست آن پسرها، شروع به دویدن میکند و با تکه‌ تکه شدن آهن‌ های متصل به پای او که تا این لحظه برای راه رفتن کمکش میکردند، آزاد شدن وی از بند تفکراتی را که دیگران برای او داشتند، به تصویر میکشد.

فارست خیلی قبل تر از این نقطه هم فهمیده که او شرایط خاصی دارد و نمیتواند مثل دیگران باشد، اما این‌جا همان جایی است که میفهمد اصلا نیازی هم نیست که مثل آنها باشد! او شرایطش را، توانایی‌ هایش را و از همه‌ این‌ ها مهمتر، ضعف‌ ها و محدودیت‌ هایش را درک میکند و با تمامی این‌ ها، رمز موفقیت ناشکستنی‌اش را شکل می‌دهد. این که تا جایی که میتواند و تا آن نقطه‌ ای که امکانش هست، بدون کوچک‌ ترین نگاهی به پشت سر و به شکلی توقف‌ ناپذیر، به دویدن ادامه بدهد. او میپذیرد که در این دنیا نیاز به نگاه کردن به زندگی انسان‌ های موفق یا آنهایی که IQ بالاتری دارند، ندارد. بلکه تنها باید خودش باشد و در هیچ نقطه‌ ای از زندگی متوقف نشود.

فارست به جای این که هرروز زندگینامه‌ انسانی موفق را بخواند و بر اساس آن، آن روزش را شکل دهد، همیشه همان چیزی است که باید باشد. همیشه تلاشش را میکند و نمی‌ ایستد و به سبب همین حرکت بزرگ، تبدیل به یکی از آن زندگینامه‌ ها میشود. چیزی که برای تک به تک ما هم صادق است. ما هم خودمان را در برابر آن حجم از انسان‌ های بزرگ، موجودات کوچکی می‌بینیم که باید با مطالعه‌ دقیق بخش‌ های زندگی آنان و وارد کردنشان به زندگی خودمان، به همه‌ چیز برسیم. اما یادمان میرود که آنها اینگونه چیزی را به دست نیاوردند. آنها دقیقا به مانند فارست دویدند. راهی که خواستند را انتخاب کردند و متوقف نشدند. بر اساس شرایط خودشان، مسیرشان را شکل دادند و پیش رفتند. که اگر غیر از این بود، هرگز چنین انسان‌ هایی نمیشدند.

فارست گامپ نکته‌ هایی را که معمولا از کم‌ اهمیت ترین موضوع‌ ها و وقایع زندگی به شمار میرود، با ارزش جلوه میدهد. مواردی چون خوردن بستنی و نوشابه، بازی پینگ‌ پنگ، فوتبال و… در حالی که آنچه را که معمولا با اهمیت شمرده میشود، همچون برنامه‌ ریزی در کارهایی مثل تحصیل در دانشگاه، کسب افتخار ورزشی و ملی، دیدار با رؤسای جمهور مختلف آمریکا، کم‌ اهمیت معرفی می‌کند. برخوردهای غیرمتعارف فارست گامپ در مواجهه با رؤسای جمهور آمریکا، خراب شدن و قطع سخنرانی فارست درباره‌ جنگ و مواردی نظیر آنها، به دقت آنچه را که معمولا از طرف افراد، نقاط عطف زندگی ارزیابی میشود و با وسواسی خاص به گونه‌ ای دقیق برنامه‌ ریزی میشود، به تمسخر گرفته و کم‌ اهمیت جلوه میدهد.

فارست گامپ باهوش نیست، اما تحصیلات دانشگاهی را به پایان میبرد! پاهایش معیوب است، اما با این همه، در بازی فوتبال آمریکایی و دوندگی، گوی سبقت را از دیگران می رباید!! از سرمایه‌ گذاری بی‌ اطلاع است، ولی یکی از بزرگترین شرکت‌ های صید میگو را تأسیس می‌کند! شجاع نیست و در میدان نبرد، به جای کارهای قهرمانانه، از خطر پرهیز میکند، ولی به سبب نجات دیگران، مدال افتخار کسب می‌کند، حتی دست چپ و راست خود را نمیتواند از هم تشخیص دهد، در حالیکه به هر کاری دست میزند و به موفقیت و رضایتمندی دست می یابد. فارست گامپ نشان می‌دهد، برای موفقیت یا رضایت در زندگی، علاوه بر آنکه نیازی نیست تا استثنایی و برتر از دیگران بود ــ همانطور که مادر فارست میگوید، انسان‌ ها همه با یکدیگر فرق دارند ــ بلکه چه بسا ضعف در زمینه‌ ای موجب پیشرفت در زمینه‌ ای دیگر شود!

دیالوگ معروف «مامانم همیشه میگفت زندگی مثل یه جعبه‌ شکلاته، هیچ وقت نمیدونی چی ازش نصیبت میشه» به انتخاب موسسه‌ فیلم آمریکا به عنوان چهلمین نقل قول برتر تاریخ سینما انتخاب شد.

7 درسی که از فارست گامپ میگیریم

1. همیشه جایی برای شانس و عدم اطمینان بگذارید

یکی از درس‌ های مهمی که این فیلم به ما می‌دهد این است که قرار نیست همیشه همه چیز خوب یا بد پیش برود. یک اتفاق ساده میتواند همه چیز را متحول کند و برنامه‌ ای جدید پیش روی ما قرار دهد. بنابراین باید یاد بگیریم که در برنامه‌ ریزی‌ های خود چه در کار و چه در زندگی جایی را برای اتفاقات غیرمترقبه و غیرمنتظره در نظر بگیریم.

2. به شجاعت و جرئت اهمیت بدهید

یکی دیگر از درس‌ های این فیلم این است که فارست گامپ شخصیتی ساده و بی‌ آلایش دارد و هیچگاه از چیزی نمیترسد. مادرش همیشه به او گفته بود:

هرگز اجازه نده کسی بگوید که از تو بهتر است.

همین مسئله موجب میشد که او با تلاش و کوشش فراوان در هر زمینه‌ ای وارد شود. او به خاطر شجاعت و جرئتی که داشت در هر زمینه‌ ای میتوانست موفق شود.

3. می‌توان یک زندگی ساده و در عین حال شاد داشت

یک بار فیلم را ببینید یا یک بار به توضیحاتی که در رابطه با این فیلم دادیم توجه کنید. متوجه خواهید شد که فارست شخصیتی فوق‌ العاده ساده دارد. او این سادگی را در تمام زندگی خودش حفظ کرد و به همین خاطر بود که خیلی از مواقع میتوانست مشکلات زندگی خود را تحمل کند و با آنها کنار بیاید. این فیلم به خوبی به ما آموزش می‌دهد که برای موفق بودن اصلاً قرار نیست خیلی حرفه‌ ای و همه‌ چیز بلد باشیم. خیلی از مواقع سادگی بهترین راهکار برای رسیدن به موفقیت محسوب می‌شود.

4. زرنگ بودن مهم نیست؛ فداکاری، اشتیاق و تمرکز خیلی مهم‌تر است

شاید این مسئله مهم‌ ترین درسی است  که باید از این فیلم زیبا بگیریم. خیلی از همسنی‌ های فارست زرنگ تر و باهوش تر از او بودند ولی هیچکدام نتوانستند به پای او برسند و حتی یکی از موفقیت‌ های او را کسب کنند. بهره هوشی فارست خیلی پایین بود ولی همیشه به خاطر تمرکز و اشتیاقی که به انجام کار داشت میتوانست از رقبای خودش پیش بیفتد و در نهایت پیروز شود.

5. سعی کنید از یک مشاور دلسوز کمک بگیرید

فارست گامپ به دلیل حضور مادرش همیشه میتوانست از راهنمایی‌ های او کمک بگیرد و این راهنمایی‌ ها را در زندگی خودش به کار بگیرد. او خیلی از مواقع با یاد مادرش به زندگی دلگرم میشد و سعی می‌کرد از توصیه‌ های او بهترین استفاده ممکن را ببرد.

6. امتحان کردن چیزهای جدید ارزشمند است

فارست گامپ همیشه در زندگی میکوشد که چیزهای جدید را امتحان کند و اتفاقاً در زمینه‌ های مختلف هم توانایی بسیار خوبی دارد. مسئله این است که خیلی از ما در زندگی وارد یک مسیر اشتباه می‌ شویم ولی حاضر نیستیم که این مسیر را متحول کنیم. باید به خاطر داشته باشیم که برای موفقیت گاهی باید مسیری جدید را امتحان کنیم.

7. گذشته‌ ها گذشته!

این فیلم به ما یاد میدهد که باید سختی‌ ها و تلخی‌ ها را در زندگی بپذیریم و با آنها کنار بیاییم. یک دیالوگ زیبا در این فیلم وجود دارد که میگوید:

تو مجبوری گذشته را پشت سر خود بگذاری، قبل از این که بتوانی تکان بخوری.

خیلی از ما با چسبیدن به گذشته، کاری میکنیم که نتوانید فرصت‌ های پیش روی خودمان را ببینیم. برای موفقیت قبل از هر کاری باید گذشته را کنار بگذارید و فقط آینده را نگاه کنید. گذشته فقط به این خاطر مفید است که میتوانیم از آن درس بگیریم ولی قرار نیست تا ابد آن را دنبال کنیم؛ زیرا مرور خاطرات بد گذشته باعث میشود که احساسات منفی در ما پیدا شود و این احساسات میتواند ضربات بدی به نگرش و طرز فکر ما وارد کند.