5 مورد سرمایه گذار برای ایده‌های استارتاپی

امروزه کمتر بنگاه اقتصادی پیدا می‌شود که با استارتاپ هایی که در مراحل اولیه کار خود هستند همکاری کند. به همین خاطر است که موسسینی که کسب و کار تازه ‌ای را شروع میکنند به ناچار به سراغ افراد سرمایه گذاری میروند که شرط مالکیت بر کسب و کار را دارند. با وجود اینکه در سال 2017 میزان سرمایه گذاری‌ ها در کسب و کارهای نوپا به نسبت بالا بود ولی همچنان سرمایه گذاران کمی پیدا می‌شوند که بخواهند روی ایده‌ های نو سرمایه گذاری کنند. آمارها نشان می‌دهند افرادی که کسب و کار تازه ‌ای را راه‌ اندازی می‌کنند به طور متوسط تا دو سال اول از سرمایه شخصی برای ادامه کار استفاده می‌کنند و پس از آن به سراغ تامین سرمایه می‌روند.

ذکر این نکته ضروری است که شکست خوردن در تامین سرمایه تأثیر فوق‌العاده بدی بر روی مدیران کسب و کار می‌گذارد. مسیر سختی پیش روی کسانی است که می‌خواهند یک کسب و کار جدید را آغاز کنند؛ مسیری سخت که در آن باید ارزش ایده خود را ثابت کنند و برای تامین سرمایه خارجی تلاش کنند. متأسفانه اکثر افراد در این مسیر سرمایه شخصی خود را از دست می‌دهند، بی‌انگیزه می‌شوند و در نهایت یک شکست بزرگ را تجربه می‌کنند.

برای سرمایه‌ گذاری در این حوزه، مشکلات و مسائل زیادی وجود دارد و یک استارت آپ باید بتواند سرمایه گذار مورد نیاز خود را پیدا کند. سرمایه گذاران به طور کلی در بازار مالی به پنج گروه تقسیم بندی می‌شوند:

بانک‌ ها

 بانک‌ ها به عنوان قدیمی‌ ترین گروه‌ های سرمایه گذاری در حوزه‌ های مختلف مطرح هستند و معمولاً نحوه سرمایه گذاری آنها به صورتی است که به طور مستقیم در سود و زیان پروژه دخالت ندارند. در حال حاضر، بانک‌ های متعددی در ایران فعال هستند که سود کارافرینی آن‌ ها متغیر است، اما به طور کلی برای استفاده از سرمایه این بانک‌ ها، لازم است که مراحل مختلف پروژه به آنها اثبات شود و یا در برخی موارد ممکن است شخص به سپرده‌ گذاری نیز نیاز داشته باشد.

سرمایه گذاران آنجل

سرمایه‌ گذاران آنجل یا سرمایه‌ گذاران فرشته به افرادی گفته می‌ شود که سرمایه‌ گذاری آنها بیش از ۲۰۰ میلیون تومان برای هر پروژه باشد و یا ترجیح می‌دهند که ارزش خالص آن پروژه تا نزدیک یک میلیارد تومان باشد. این دسته از افراد در صنایع مختلفی یافت می‌شوند و معمولاً به دنبال پروژه‌های کارآفرینی سود ده هستند؛ چیزی که مشخص است این است که آنها نمی‌توانند صاحب بیش از ۳۰ درصد سهام یک استارتاپ باشند. سرمایه‌ گذاران انجل برای سرمایه‌ گذاری به صورت شخصی و مستقیم اقدام می‌کنند و معمولا از تمامی فرایندهای مالی شرکت آگاه بوده و حق امضا دارند. چیزی در این مدل سرمایه گذاری حائز اهمیت است این بوده که آنها عجله ای در بازگشت سرمایه خود نداشته و معمولا یک بازه ۳ تا ۸ ساله را برای خود در نظر می‌گیرند.

سرمایه‌ گذاران شراکتی

 سرمایه‌ گذاران شراکتی در سود و زیان کسب‌ و‌ کارهای کوچک شریک می‌شوند. این افراد در همان ابتدای کار یک قرارداد مالی با شخص کارآفرین منعقد می‌کنند و در این قرارداد به آنها متذکر می‌شوند که در ازای حمایت مالی و سرمایه‌ گذاری، به طور کامل یا به صورت درصدی در سود و زیان شرکت دخیل می‌شوند.

سرمایه‌ گذاران داوطلبانه

سرمایه‌ گذاران داوطلبانه برای پروژه‌ های سنگین و پروژه‌ هایی که نیاز به هزینه بالا دارند ایده‌ آل هستند و معمولاً می‌ توانند تا حدود ۱۰ میلیارد تومان در یک پروژه سرمایه‌ گذاری کنند. این افراد برای کسانی که پروژه‌ های آزمایشگاهی را دنبال می‌کنند و به دستگاه‌ های پیشرفته در جریان فعالیت خود نیاز دارند، ایده‌ آل هستند و به آنها کمک می‌کنند که مراحل مختلف پروژه را با استفاده از سرمایه مالی و اعتبار اجتماعی سرمایه‌ گذار، انجام دهند. نحوه دخالت این سرمایه‌ گذاران در سود و زیان استارت آپ به صورت توافقی انجام می‌گیرد و معمولاً ترجیح می‌دهند که درصدی از هزینه پروژه را قبول کنند.

سرمایه‌ گذاران شخصی

 شاید بهتر بود که این سرمایه‌ گذاری را با عنوان سرمایه‌ گذاری خانوادگی و یا سرمایه‌ گذاری فامیلی نیز معرفی کنیم. فرض بگیرید که شما به دنبال راه‌ اندازی استارت آپ خود هستید و سعی می‌کنید که یک سرمایه‌ گذار مطمئن پیدا کنید. در این صورت به سراغ آشنایان، دوستان و فامیل می‌ روید و از طریق یک سرمایه‌ گذاری مشارکتی، هزینه انجام پروژه را فراهم می‌کنید. نحوه بازپرداخت این سرمایه‌ گذاری ممکن است همراه با سود نقدی باشد یا این افراد در نتیجه نهایی پروژه شریک شوند.