کتاب نام‌ های سیاست اثر آرش ویسی

کتاب نام‌ های سیاست:وقتی زمان تفکر درباره‌ ی سیاست فرا میرسد (و چگونه میتوان بدون تفکر درباره‌ ی سیاست، دست به کنش سیاسی زد؟)، به گمانم، نمیتوان کاری از پیش برد مگر با توسل به دست‌ کم سه مفهوم متمایز که به شیوه‌ ای مسأله‌ دار به یکدیگر مرتبط‌ هستند. این دیالکتیک (و این بی‌ شک یک دیالکتیک است، حتی اگر واجد هیچگونه سنتز نهایی نباشد) تنها نمونه‌ ی قابل تصور نیست. نام‌ ها و نگاره‌ هایی که این دیالکتیک بدان‌ ها ارجاع میدهد میتوانند به شکلی متفاوت نیز مطرح شوند. این مفاهیم مقدماتی‌ اند، و غالباً فقط برخی تفاوت‌ های خاص را مشخص میسازند. اما به نظر من خودِ این اصل گریزناپذیر است. تلاش خواهم کرد این مفاهیم را از منظری منطقی و هم‌چنین اخلاقی مشخص سازم، و در مناسبت‌ های گوناگون به صورت‌بندی‌ های نمونه‌ وار اشاره کرده، و طرح کلی برخی از مسائل برخاسته از دلِ این مفاهیم را ‌ترسیم کنم. نخستین مفهوم را خودآیینیِ سیاست خواهم نامید، و آنرا به فیگور یا نگاره‌ ی اخلاقیِ رهایی وصل خواهم کرد. در مقابل، دومین مفهوم را دگرآیینیِ سیاست، یا سیاست مرتبط به شرایط ساختاری و مقطعی، نام خواهم نهاد، و آن‌ را به نگاره‌ های دگرگونی متصل خواهم ساخت (و چنانکه خواهیم دید، این نگاره‌ ها خود متکثرند). در ادامه‌ ی کار ضروری خواهد بود تا ــ بر اساس برخی معضلات (aporia) مربوط به مفهوم دوم، هم‌چنین، به‌ مثابه‌ ی نگاره‌ ای به سهم خود جدید ــ مفهومی را معرفی کنیم که آنرا دگرآیینیِ دگرآیینی خواهم نامید، زیرا نشان خواهم داد که شرایطی که هر نوع سیاستِ خاصی بدان معطوف است، هیچگاه نوعی وهله‌ ی آخر نخواهد بود: درست بر عکس، آنچه آن را تعیین‌کننده میسازد، شیوه‌ ای است که سوژه‌ ها توسط این شرایط حمل میشوند و به نوبه‌ ی خود آن را حمل میکنند. البته، سوژه‌ ها همواره بر طبق هویتی که بر آنان تحمیل شده و یا هویتی که برای خود می‌ آفرینند، عمل میکنند.