کتاب هنر برقراری ارتباط اثر تیچ نات هان ترجمه مهین خالصی

تنهایی مفهومی عمیق و قابل تامل است و میتوان آن را یکی از قدیمی‌ ترین دغدغه‌ های بشر به شمار آورد. تنهایی مختص به انسان عصر حاضر نیست و از سال‌ ها پیش همراه انسان‎ها بوده و همدم نسل‌ های آینده نیز خواهد بود. انسان موجودی اجتماعی خلق شده است و در صورت تنها ماندن، احساس خلا میکند. او برای پر کردن این خلا به جامعه روی می‌ آورد و به برقراری ارتباط با انسان‌ های شبیه و نزدیک به خود میپردازد. این مرحله نقطه‌ ای برای ورود به دنیای پیچیده‌ ی برقرای ارتباط میان انسانهاست.

درباره‌ ی کتاب هنر برقراری ارتباط

برقرای ارتباط با هم نوع یکی از پیچیده‌ ترین مباحث روانشناسی است. این مسئله از دیرباز مورد توجه انسان‌ ها و اندیشمندان حوزه جامعه‌ شناسی و روانشناسی بوده و تاثیر قابل توجهی در احساسات و زندگی شخصی و اجتماعی افراد دارد. تیچ نات هات در کتاب «هنر برقراری ارتباط» به زبان ساده و بی تکلف با مخاطب ارتباط برقرار می‎کند. او مفاهیم بدیهی و پیش پا افتاده‌ ای را در برقراری ارتباط با هم نوع گوشزد میکند. افراد کمتری به توضیح و تفسیر این مسائل پرداخته‌ اند اما میتواند تاثیر قابل توجهی در نحوه گفتار و کردار انسان‌ ها بگذارد.

کلید برقراری ارتباط موثر، با شناخت عمیق خود حاصل میگردد. برقراری ارتباط با دیگران در گام‌ های دوم و سوم قرار میگیرند. مسائل ساده‌ ای مانند پیاده‌ روی، تنفس عمیق، گوش دادن عمیق و ارتباط با بدن میتواند مقدمه‌ ای برای آغاز یک ارتباط سالم با خود باشد. پس باید حتما زمانی را به خود و احساسات درونی اختصاص داد.

کتاب هنر برقراری ارتباط به ما چه می‌ آموزد؟

تیچ نات هات معتقد است هریک از انسان‌ ها از موضوعی رنج میبرند و ما برای کاهش درد یکدیگر و اعمال رفتارهای محبت‌ آمیز به دنیا آمده‌ ایم . با گوش کردن عمیق به حرف‌ ها و رنج‌ های دیگران میتوان دیگران را درک کرد و یک رابطه محبت آمیز را به وجود آورد. برای برقراری ارتباط با دیگران باید اصولی را رعایت نمود. گفتار محبت آمیز، گفتن حقیقت مطلق و استوار بودن پایه و اساس یک ارتباط موفق را تشکیل میدهد.

اما شرایط همواره پایدار و آرام باقی نمی ماند و بروز برخی ناملایمات و اختلاف‌ ها میتواند برقراری ارتباط را به چالش بکشد و آن را کاملا پیچیده کند. برقراری ارتباط در هنگام عصبانیت یکی از این مشکلات است. تیج نات هات در کتاب خود توضیح میدهد نباید خشم را سرکوب کرد. خشم یک انرژی قدرتمند است و حتی ممکن تا مدت زمانی با شما باقی بماند. ستیزه جویی با خشم یعنی ستیزه جویی با خود. پس باید خشم خود را به شفقت تبدیل کرد و به شکلی مسالمت آمیز با آن برخورد کنید. یکی دیگر از مسائل تاثیر گذار در برقرری ارتباط موثر، مدت زمان یک رابطه است. در روابط طولانی مدت، تغییر به سختی اتفاق میافتد و آفت قضاوت بر اساس پیش فرض‌ های ذهنی میتواند رابطه را از بین ببرد. نات هات در این مرحله پیشنهاد میکند مجددا به درون خود بنگرید و با تغییر افکار خود شرایط را برای ارتباط موثر بهبود بخشید.

تیچ نات هات، پیام آور صلح و آرامش

تیچ نات هات نویسنده، شاعر، پژوهشگر برجسته‌ ی جهانی در 11 اکتبر سال 1926 در ویتنام متولد شد. او یک راهب بودایی و فعال صلح است. نات هات در راستای فعالیت‌ های صلح آمیز خود دهکده‌ ای با نام پِلام تاسیس کرده  و سال‌ های طولانی از عمر خود را در اقامتگاه شخصی‌ اش،  در این دهکده در جنوب غربی فرانسه سپری کرده است. او به عنوان فعال صلح به اقصی نقاط دنیا سفر کرده و یک سخنران بین‌المللی در این زمینه به شمار می‌ آید.

یکی از زمینه‌ های فعالیت‌ های صلح آمیز او مربوط به  خشونت عیله حیوانات است. او یکی ازپیشگامان عدم مصرف فراورده‌ های دامی و عدم استفاده ابزاری و آزمایش بر روی حیوانات است.

نات هات در سال 2014 دچار خونریزی شدید مغزی شد و پس از ماه‌ ها توانبخشی توانست در سال 2016 سلامتی خود را به دست بیاورد. اگرچه اکنون قادر به صحبت کردن نیست. این راهب بودایی سال‌ ها پیش از وطن خود تبعید شد و زندگی در صومعه‌ ی خود در کشور فرانسه را برگزید. اما در سال 2005 توانست از مقامات ویتنام اجازه بازدید از وطن خود را اخد نماید.  او سال‌ ها در آرزوی بازگشت و زندگی در وطن بود. در پی بیماری نات هات او در سال 2018 برای زندگی به ویتنام بازگشت و  تا آخرین سال‌ های خود را در معبد Từ Hiếu بگذراند.

جوایز، افتخارات و آثار نیچ نات هات

نیچ نات هات جوایز زیادی را در زمینه صلح به خود اختصاص داده است. او یکی از کاندیدای دریافت جایزه صلح نوبل در سال 1967 بود اما در این سال این جایزه به کسی تعلق نگرفت. او در سال 1991 جایزه شجاعت و وجدان را از آن خود نمود. علاوه بر دریافت جوایز در زمینه صلح، او سوژه‌ ی مستند، فیلم و رمان‌ های مختلفی بوده و تاثیر به سزایی در افکار عمومی داشته است. در سال 2017  دانشگاه هنگ‌کنگ به دلیل کمک‌ های مادام‌العمر در آگاهی بخشی، ترویج صلح و خوشبختی در سراسر جهان دکترای افتخاری به او اعطا کرد.

نیچ نات هات تاکنون بیش از 100 عنوان کتاب نوشته است و بیش از 70 عنوان  از کتاب‌ های او به زبان انگلیسی ترجمه و منتشر شده‌اند. آثار او در ایران نیز مورد توجه مخاطبین قرار گرفته است. « شادمانی »، «معجزه توجه آگاهی»، «خرد تسلط بر خشم» و «آرامش حقیقی» از آثار شناخته‌ شده‌ ی او به زبان فارسی است.

در بخشی از کتاب هنر برقراری ارتباط میخوانیم

ایجاد اعتماد و درمیان گذاشتن درد و رنج

برخی افراد به راحتی به دیگران اعتماد نمی کنند. برای چنین افرادی, تصور درد دل کردن با جامعه‌ ای بزرگتر دشوار است. ما باید کمی احتیاط کنیم یا حتی بسیار طنین باشیم. دیگران میگویند ما را دوست دارند و درک میکنند. ما باید بتوانیم راه‌ هایی برای کمک به شخصی بیابیم که گنجایش دریافت محبت و درک را ندارد. گاهی عشق واقعی وجود دارد. تفاهم واقعی وجود دارد, لیکن شخص به عشق و تفاهم اعتقاد ندارد؛ و به همین دلیل است که هیچوقت نتوانسته آن را دریافت کند. آن شخص مثل روحی گرسنه است. در آیین بودا، «روح گرسنه» کسی است که معده‌ ای بزرگ و خالی دارد و بسیار گرسنه است ولی گلویش بسیار کوچک است. حتی با وجود مقدار زیادی غذا آن شخص نمیتواند آن را قورت دهد. او نمیتواند چیزی جذب کند. پس اگر مقدار زیادی تفاهم و عشق هم عرضه شود. آن شخص نمیتواند آن را در خود جا دهد.

شخصی که این گونه رنج میبرد هیچ گنجایشی برای دریافت همدلی، عشق و یاری ندارد. شما باید بسیار صبور باشید. گاهی این روح‌ های گرسنه را می بینیم که به این‌ طرف و آن‌ طرف میروند. و میدانیم آنها را به‌ آسانی شناسایی کنیم. آنها بسیار تنها و منزوی به نظر میرسند. ما باید بسیار صبور باشیم و قدری زمان و فضا به آنها بدهیم. زیادی مشتاق کمک کردن نباشید, چون وقتی که بیش از اندازه مشتاق باشید کمک کنید. ممکن است اثری خلاف چیزی که در نظر دارید بگذارید. و شاید واکنشی متضاد دریافت کنید.

در برابرشان با نشاط, بامحبت. دلسوز و صبور بمانید. این تنها کاری است که در حال حاضر میتوانید انجام دهید. به دقت بنگرید ببینید میتوانید وردی بیابید و تکرار کنید که آنقدر ماهرانه باشد تا یاری‌شان دهد گلویشان را بزرگ‌ تر کنند و غذا را دریافت کنند. با صبر و زمان، روزی گلوهایشان بزرگ‌ تر خواهد شد. و به تدریج متوجه انرژی عشق و همدلی که در شماست خواهند شد. جامعه سازی زمان میبرد.