کتاب رستوران آخر جهان اثر داگلاس آدامز ترجمه آرش سرکوهی

«یه تئوری خیلی معروف میگه هر وقت یه کسی کشف کند که جهان دقیقا برای چی به وجود اومده و به چه دردی میخوره، این جهان در همون لحظه ناپدید میشه و جای خودش رو به یه جهان نویی که از جهان قبلی پیچیده‌ تر و عجیب و غریب تره.

یه تئوری دیگه میگه که این اتفاق قبلا افتاده.»

جمله‌ ای که خواندید از داگلاس آدامز، طنز پرداز انگلیسی و نویسنده‌ ی کتاب رستوران آخر جهان است.

درباره نویسنده

داگلاس آدامز نویسنده‌، نمایشنامه نویس و طنزپزداز  انگلیسی متولد 1952 در کمبریج است. او از نوجوانی به نوشتن روی آورده بود و در مسابقات و مجلات دانش‌ آموزی مطالبی از او منتشر میشد. آدامز در دانشگاه ادبیات انگلیسی خوانده است و جز برترین دانشجویان دانشگاه بود. داگلاس آدامز پس از پایان دانشگاه به لندن رفت و وارد رادیو شد. او در نمایش‌ هایی رادیویی مختلفی شرکت داشته است. سریال «دکتر هو» نیز از دیگر آثاری است که داگلاس آدامز در نوشتن آن مشارکت کرده است.

درباره‌ کتاب رستوران آخر جهان اثر داگلاس آدامز

کتاب رستوران آخر دنیا برای نخستین بار در سال 1980 منتشر شد. این کتاب دومین جلد از مجموعه‌ ی طنز پنج جلدی راهنمای کهکشان برای اتو استاپ‌ زن ها نوشته‌ ی داگلاس آدامز نویسنده‌ ی انگلیسی است. این رمان در ابتدا مجموعه‌ ای از داستان‌ های رادیویی بود که سال 1978 در رادیو بی‌ بی‌ سی پخش میشد. یک سال بعد آدامز این داستان‌ ها را در قالب کتاب منتشر کرد.

نخستین کتاب این مجموعه با نام کتاب راهنمای کهکشان برای اتو استاپ زن ها با استقبال کم‌ نظیری مواجه شد و در کمتر از سه ماه دویست و پنجاه هزار جلد از آن در انگلستان فروخته شد. این کتاب، سال 1979 در صدر لیست پرفروشترین‌ کتاب‌ های روزنامه‌ ی ساندی تایمز انگلستان قرار گرفت.

داگلاس آدامز پس از آن چهار جلد دیگر از این مجموعه را نوشت و منتشر کرد. «رستوران آخر جهان»، «زندگی، دنیا و همه چیز»، «خداحافظ و ممنون از اون همه ماهی»، «بیشترش چیز خاصی نیست»، چهار جلد دیگر این مجموعه‌ اند که بین سال‌ های 1979 تا 1992 منتشر شده‌ اند. پس از مرگ داگلاس آدامز، «ایوان کالفر» نویسنده‌ ی ایرلندی یادداشت‌ های او را با اجازه‌ ی همسرش جمع آوری کرد و با کمک آنها جلد ششم این مجموعه را با نام «راستی تا یادم نرفته» منتشر کرد.

در بخشی از کتاب رستوران آخر جهان می‌ خوانیم

آرتور وارد اتاق فرماندهی شد و پرسید: «یه نفر این جا یه قوری و یه سماور سراغ نداره؟» در همون لحظه ای که این سوال رو پرسید از رفتار کسانی که تو اتاق فرماندهی بودند شگفت زده شد؛ تریلیان سر کامپیوتر داد می زد و ازش می خواست تا سکوتش رو بشکنه و حرف بزنه، فورد با عصبانیت به کامپیوتر زل زده بود و زاپود به کامپیوتر لگد می زد. یه حجم زرد و زشت صفحه ی مونیتور رو پر کرده بود.

آرتور فنجونِ خالی رو که تو دستش بود گذاشت کنار و رفت به سمتِ دیگران.

پرسید«اینجا دیگه چه خبره؟»

در این لحظه زاپود پرید سمت میزهای مرمری که تجهیزات و شاسی های کنترل موتور فوتونی سفینه روی اون‌ ها نصب شده بود. کنترل سفینه رو از اتوماتیک به دستی تغییر داد. همه ی دکمه ها و شاسی ها رو فشار داد، همه ی اهرم ها رو کشید یا هل داد، کلی دشنام بار زمین وزمون کرد. موتور فوتونی کمی لرزید اما دوباره خاموش شد.

آرتور پرسید«چیزی شده؟»

زایود زیرلب گفت«شنیدید؟ میمونه هم شروع کرد به حرف زدن!» پرید سمت اهرم‌ های دستی موتور نامحتملی بی نهایت.

موتور نامحتملی بی نهایت صدایی آه مانند بیرون داد و دوباره خودش رو خاموش کرد.

نامحتملی بی نهایت.

چرا باید این کتاب را خواند؟

داستان‌ های علمی تخیلی قسمت جذاب و هیجان‌ انگیز خاطرات آدم‌ هایی که در نوجوانی‌ شان کتاب‌ خوان بوده‌ اند را تشکیل میدهند و آدم فضایی‌ ها بخش بزرگی از سوژه‌ های داستان‌ های علمی تخیلی هستند. موجوداتی عجیب و غریب از سرزمین‌ های دور که اغلب به زمین سفر میکردند و اتفاق‌ های عجیب و غریبی را در برخورد با زمینی‌ ها رقم میزدند. این بار اما با داستان متفاوتی مواجهیم؛ داستان یک زمینی میان فضایی‌ ها.

این کتاب برای چه کسانی مناسب است؟

امروزه ژانر علمی-تخیلی یکی از پرطرفدارترین و محبوب ترین ژانرهای ادبی میان نوجوانان است. داگلاس آدامز هم هنگام نوشتن این کتاب از طنز ظریفی استفاده کرده است که مطالعه‌ی این کتاب را لذت بخش تر میکند. بنابراین نوجوانان میتوانند بزرگترین دسته‌ ی خوانندگان این کتاب را تشکیل دهند.